ΤΠ+ΔΜΒ

Τόσο η κοινωνία των πολιτών και η οικονομία έχουν περάσει ανεπιστρεπτί στη μεταβιομηχανική εποχή, η οποία χαρακτηρίζεται τόσο από αναδυόμενες τεχνολογικές καινοτομίες, όσο και από αλλαγές στην οργάνωση των κοινοτήτων (κατοίκων μιας περιοχής), καθώς και των συμβιωτικών σχέσεων γύρω από νέες μορφές οικονομίας (τα κοινά, αποανάπτυξη, τοπικοποίηση, πολλαπλές ανθρωπολογικές ταυτότητες). Η ανάδυση ενός νέου τρόπου παραγωγής καθώς και δημιουργικών μέσων και βιομηχανιών προσφέρει σε πολλούς ανθρώπους δυνατότητες διαφυγής από ένα υποθηκευμένο μέλλον ανέχειας, περιθωριοποίησης και οικολογικής καταστροφής.

Η συνθήκη αυτή αλλάζει και τους τρόπους και τις πρακτικές πολιτισμικής παραγωγής. Σε ολόκληρο τον κόσμο, οι φορείς τεχνολογίας συνεργάζονται με πολιτιστικούς οργανισμούς και τους επαγγελματίες του για να δημιουργήσουν νέες εμπειρίες για το κοινό, εξερευνώντας, παράλληλα, τα όρια της ίδιας της τεχνολογίας: συνδυασμός των ψηφιακών τεχνολογιών με την χειροτεχνία, παραγωγή μικρής κλίμακας, εναλλακτικές καλλιτεχνικές πρακτικές (τέχνη για την κοινωνική αλλαγή και οικοφεμινισμός), καθώς ξ ενδυνάμωση της δυνατότητας για αυτενέργεια (empowerment) μιας κοινότητας. Κατ’ αυτό τον τρόπο η μεταβιομηχανική πολιτισμική παραγωγή προτείνει πρακτικές πολιτισμικής παραγωγής ως πιθανές λύσεις σε υπαρκτά προβλήματα.

Οι φοιτητές/τριες θα αναπτύξουν τις γνώσεις τους για θεωρητικές προσεγγίσεις, με έμφαση στην κριτική επισκόπηση βασικών θεωριών και πρακτικών που εμπίπτουν στο χώρο της μεταβιομηχανικής πολιτισμικής παραγωγής τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Οι φοιτητές/τριες εκτίθενται σε μια ποικιλία πρακτικών με στόχο τη διατύπωση ερευνητικών ερωτημάτων και την ανάπτυξη ενός δικού τους και συναφή με τα συμφραζόμενα project ως τελική εργασία.